|
انسان، شگفت‌انگیزترین آفریده پروردگار با تجربه و زندگی آرام آرام می‌بالد و می‌شکوفد. زندگی همواره با شادی همراه نیست و یکسره تاریک و غمبار نیز نخواهد بود. مسیری است که طی خواهید کرد. از دره‌های تاریک به قله کوه می‌رویم تا آفتاب درخشان را بر تاج کوه ببینیم.
فکر درست و یار و همراه انسانهای دیگر شدن به ما می‌آموزد که هستی زیباست، خدا زیباست و خدا انسان را زیبا آفریده است. در دور کوتاه عمر بهتر است همه سعادتمند باشیم. در سری کتابهای غذای روح می‌آموزیم که با نیروی خود فاصله میان تولد و مرگ یعنی زندگی را شایسته و شکوهمند از سر بگذارنیم و دوستدار و یاور انسانهای دیگر باشیم.
| 
