|
اين کتاب از دو بخش تشکيل شده است. در بخش نخست، دالايى لاما به تشريح اين عقيده خود می‌پردازد که «همدردى، اساس خوشبختى انسان است.» او در اين بخش توضيح می‌دهد که در هر انسانى، احساسى فطرى در مورد مفهوم «من» وجود دارد و در کنار اين حس است که آرزوى خوشبختى و غلبه بر رنج پديدار می‌گردد. او سپس با بيان اين که گاهى اوقات همدردى واقعى بر مبناى حس احترام براى ديگران و درک اين واقعيت قرار گرفته است که ديگران نيز حق دارند همچون ما شاد باشند و بر رنج فائق آيند. بنابراين دشمن ما نيز داراى همان آرزو براى خوشبختى و همان حق براى دست يافتن به آن است. آموزه‌هاى دالايی‌لاما در اين مورد بسيار خواندنى است.
بخش دوم کتاب به پرسش‌هايى که از دالايی‌لاما در مورد طرز فکر و نگرش او نسبت به موضوعات مختلف زندگى به عمل آمده و بيان پاسخ‌هاى او اختصاص دارد.
| 
