اصطلاحى کلى براى طبقه‌اى از داروهاى روان گردان که ایجاد تحرک و بیدارى می‌کنند مثل آمفتامین‌ها یا کافئین. در این طبقه وسیع داروهائى قوى مثل آمفامین، متیل فنیدیت و کوکائین و داروهاى ضعیف‌ترى مثل کافئین و نیکوتین قرار دارند. همه آن‌ها به درجات مختلف هوشیارى، پرحرفى، عملکرد فیزیکى بهتر در اعمال حسی-حرکتى غیر ظریف به وجود آورده و به افزایش اعتماد به نفس و کاهش اشتها کمک مى کنند. همه آنها تا حدودى وابستگى ایجاد می‌نمایند. کاربرد طبى عمده آن‌ها عبارت است از چاقى، نارکولسپى و هیپرکینزى کودکى.