اصطلاحى که در تلاش براى تفکيک سطح قواى هوشى افراد قادر به عملکرد طبيعى و مستقل در اجتماع از افراد نيازمند امدادهاى موسساتى پديد آمد. اين اصطلاح مشخص‌کننده افرادى است که در مرز بين اين دو کيفيت قرار گرفته‌اند و گاهى بصورت «کمی» يعنى بهره ‌هوش بين ٧٠ تا ٨٤ معرفى می‌شود. اما نبايد فراموش کرد که توانائى عملکرد مستقل را منحصراً براساس نمره بهره ‌هوش نمی‌توان تعيين کرد و بايد جنبه‌هاى اجتماعی، هيجانی، خانوادگى و قانونى را نيز در نظر گرفت. عقب‌ماندگى ذهنى مرزى و نقص عقلى مرزى اصطلاحات ديگرى هستند که در اين مورد به کار رفته‌اند.