شناخت به فرآیند کسب، سازماندهى، و استفاده از معلومات ذهنى اطلاق می‌شود. فرضیه‌هاى شناختى یادگیرى روى نقش فهمیدن تکیه می‌کنند اعمال روانى توسط شخص صورت گرفته و اجزاء معلومات در حافظ ذخیره می‌شود تا بعدها مجدداً به ذهن فراخوانده شود. شناخت، درک روابط بین علت و معلول، عمل و نتایج عمل را دربر می‌گیرد. استراتژی‌هاى شناختى به طرح‌هاى روانى اطلاق می‌شود که شخص براى درک خود و محیط از آن استفاده می‌کند.