کنترل عواطف و تکانه‌ها از طریق تفکر در مورد آن‌ها به جاى تجربه کردن آن‌ها. نوعى اندیشه منظم افراطى و فاقد هیجان ملازم است که براى مقابله با اضطراب ناشى از تکانه‌هاى نامقبول بکار گرفته می‌شود. در گروهدرمانى، اندیشه‌ورزى به مفهوم آگاهى شناختى از خود، دیگران و تجارب گوناگون زندگى – هم خوب و هم بد – که مسئول عملکرد جارى او هستند، بکار برده می‌شود. اندیشه‌ورزى لزوماً به تغییر منجر نمی‌شود، براى وقوع یادگیرى موثر عوامل تجربى نیز لازم است.