بيمار: آقای دکتر! من مشکل عجيبی پيدا کردم. شبها که به رختخواب می روم فکر می کنم يکنفر زير تخته، ميرم زير تخت فکر می کنم يکنفر روی تخته. همينطور زير ميرم، رو ميرم، زير ميرم، رو ميرم، تا صبح می شه و
نمی تونم بخوابم. شما می تونيد کمکم کنيد؟
دکتر: البته که می تونم. اين يکنوع بيماری شناخته شده روانيه که متاسفانه درمانش کمی طولانيه. شما بايد حداقل يکسال هفته ای سه بار پيش من بياييد تا مشکلتون کاملاً حل بشه.
بيمار: ببخشيد حق ويزيت شما چنده؟
دکتر: هر جلسه ٠٠٠/١٠ تومن.
بيمار گفت باشه در موردش فکر می کنم و از مطب روانشناس بيرون رفت و ديگه برنگشت.
٦ ماه بعد بيمار و روانشناس تصادفاً در خيابان به هم رسيدند.
دکتر: اونروز رفتيد و ديگه برنگشتيد. با بيخوابی هاتون چکار می کنيد؟
بيمار: مگه ديوونه ام جلسه ای ١٠ هزار تومن حق ويزيت بدم؟ يکی از دوستام مجانی مشکلم را حل کرد.
دکتر: راستی؟ چطوری؟
بيمار: هيچی. گفت پايه های تختم را بريدم. حالا شبها راحت می خوابم.