وقتى اينشتين مرد او را به بهشت بردند. در آنجا به اطلاع او رسانده شد که متاسفانه اتاق خصوصى ‌اش هنوز حاضر نشده و بايد چند روزى را در خوابگاه عمومى در کنار ديگران بسر برد.
اينشتين گفت مانعى ندارد و او از همصحبتى با ديگران خوشحال مى‌شود. راهنما او را به داخل خوابگاه عمومى هدايت کرد. در آنجا ٤ نفر ديگر هم بودند. راهنما ضمن معرفى اينشتين به آنها، شروع به معرفى آنها کرد:
«اين اولين هم اتاقى شماست. ضريب هوشى (IQ) او ١٨٠ است!»
اينشتين گفت: عاليه. مى ‌توانيم با هم در مورد رياضيات صحبت کنيم.
«و اين دومين هم اتاقى شماست. ضريب هوشى ‌اش ١٥٠ است!»
اينشتين گفت: اين هم خيلى خوبه. مى ‌توانيم با هم در مورد فيزيک صحبت کنيم.
«و اين سومين هم اتاقى شماست. ضريب هوشى ‌اش ١٠٠ است!»
اينشتين گفت: عيبى نداره. مى ‌توانيم با هم در مورد آخرين فيلمهاى سينمايى که نمايش مى دهند صحبت کنيم.
«و بالاخره اين هم آخرين هم اتاقى شما. ضريب هوشى ‌اش ٨٠ است!»
اينشتين دستش را به طرف آن مرد دراز کرد و بعد از اين که با هم دست دادند از او پرسيد: فکر مى ‌کنى بالاخره نرخ بهره و وضعيت اقتصادى به کجا مى رسه؟