• فرق بين کشورهاى فقير و غنى در قدمت آن کشورها نيست.
  به طور مثال به هند و مصر نگاه کنيد که بيش از ٢٠٠٠ سال قدمت دارند ولى فقيرند.
  ولى ازسوى ديگر، کشورهاى کانادا، استراليا و زلاندنو ١٥٠ سال پيش وجود نداشتند ولى امروز جزء کشورهاى پيشرفته و غنى هستند.
• فرق بين کشورهاى فقير و غنى در وجود منابع طبيعى نيست.
  به طور مثال، ژاپن را در نظر بگيريد. کشور کوچکى که ٨٠٪ آن کوهستانى است و براى کشاورزى و دامپرورى مساعد نيست امّا دومين اقتصاد دنيا را در اختيار دارد. اين کشور مثل يک کارخانه عظيم شناور است که مواد خام از سراسر جهان به آن وارد می‌شود و محصولات صنعتى از آن به سراسر جهان صادر می‌‌‌گردد.
  کشور سوئيس، مثال ديگرى است که در آنجا کاکائو کاشته نمی‌‌‌شود ولى بهترين شکلات‌هاى دنيا را دارد. در اين کشور کوچک، فقط ٤ ماه از سال دامپرورى و کشاورزى صورت می‌‌‌گيرد ولى محصولات لبنى با بهترين کيفيت توليد می‌‌‌‌گردد.
• فرق بين کشورهاى فقير و غنى در هوش افراد آن‌ها نيست.
  هنگامى که مديران و کارشناسان کشورهاى غنى با همتاهاى خود در کشورهاى فقير ارتباط برقرار می‌‌‌‌کنند درمی‌‌‌يابند که تفاوت مهمى از نظر هوشمندى بين آنان نيست.
• فرق بين کشورهاى فقير و غنى در رنگ پوست و نژاد نيست.
  مهاجرانى که از کشورهاى فقير به کشورهاى غنى آمده‌اند به خوبى قدرت خلاقه خود را نشان داده‌اند.
   

پس فرق آن‌ها در چيست؟

• تفاوت در نگرش و طرز فکر مردم آن‌هاست که طى سال‌ها از طريق آموزش و فرهنگ جا افتاده و شکل گرفته است.
• تحليل رفتار مردم در کشورهاى غنى و توسعه يافته نشان می‌‌‌‌دهد که اکثريت مردم آن‌ها از اصول زير در زندگی‌‌‌شان پيروى می‌‌‌‌کنند:


1- اخلاقيات، به عنوان يک اصل اوليه
2- يکپارچگى
3- مسئوليت‌پذيرى
4- احترام به قانون و مقررات
5- احترام به حقوق شهروندان ديگر
6- عشق به کار
7- تمايل به پس‌انداز و سرمايه‌گذارى
8- وقت‌شناسى
9- تمايل به کارهاى قهرمانانه


• امّا در کشورهاى فقير، تنها اقليت کوچکى از اين اصول اوليه در زندگى روزمره‌شان پيروى می‌‌‌کنند.

علت فقير بودن ما کمبود منابع طبيعى يا ناسازگارى طبيعت نيست.
علت فقيربودن ما در نگرش و طرز فکر خود ما نهفته است.
در ما عزم جدّى براى پيروى و آموزش اين اصول کارکردى جوامع غنى و توسعه يافته وجود ندارد.
اگر کشور خود را دوست داريد اين مطلب را به ديگران نيز برسانيد.

واکنش تغيير اقدام