شما ممکن است به عنوان انسان به عقل و هوش خودتان خيلى بباليد امّا هيچيک از حس‌هاى شما توانائى رقابت با آنچه در دنياى حيوانات وجود دارد را ندارند. حيوانات در تاريکى می‌‌بينند، از مسافت‌هاى دور بو ‌می‌کشند، و جريان الکتريکى ناشى از حرکت عضلات را تشخيص می‌دهند.

آنچه در زير آمده است، ١٠ حسى است که در حيوانات وجود دارد ولى در انسان‌ها موجود نيست:

10- خفاش‌ها 
خفاش‌ها از طريق جيغ‌هاى ماوراء صوتى که می‌کشند و تفسير بازتاب موج‌هاى صوتى پس از برخورد به اشياء محيطى و بازگشت آن‌ها، از برخورد با موانع جلوگيرى می‌کنند و حشرات را در بال‌هاى خود به دام می‌اندازند. دلفين‌ها نيز از چنين رادار بيولوژيکى براى غوطه‌ورى در آب‌هاى تاريک استفاده می‌کنند.
 

9- کوسه‌ها  
هيچوقت با کوسه، قايم موشک بازى نکنيد زيرا حتماً بازنده خواهيد شد! کوسه‌ها داراى سلّول‌هاى خاصى در مغزشان هستند که نسبت به ميدان‌هاى مغناطيسى توليد شده توسط ساير موجودات حساس می‌باشند. اين توانايى در بعضى کوسه‌ها آنچنان قوى است که می‌توانند ماهی‌هايى را که زير شن‌ها مخفى شده‌اند، از طريق سيگنال‌هاى ضعيف الکتريکى ناشى از حرکت عضلات آن‌ها، پيدا کنند.

8- مار بوآ
عضو حساس به حرارتى که در بين چشمان و سوراخ‌هاى بينى مار بوآ قرار دارد به آن امکان می‌دهد تا حرارت بدن طعمه‌اش را حس کند. يکى از اين عضو در هر طرف سر مار بوآ قرار دارد و بنابراين می‌تواند فاصله‌اش با شکار را به دقت هر چه تمامتر، حتى در تاريکى کامل، به دست آورد.
 

7- مرغ مگس (Hummingbird)
چشمان حشرات و پرندگان به طول موج‌هاى نور که خارج از محدوده ديد انسان‌ها قرار دارند، عادت کرده‌اند. پرندگانى که به نظر ما بی‌رنگ می‌آيند، غالباً هنگامى که در نور نزديک به ماوراء بنفش ديده شوند، آنچنان رنگ‌هاى متنوعى دارند که ما حتى اسمى براى آن‌ها نداريم.

6- گربه‌ها  
گربه‌ها داراى پرده آينه مانندى در پشت چشمانشان هستند که به آن‌ها اجازه می‌دهد در تاريکى محض حرکت کنند و به شکار بپردازند. اين پرده، نور را پس از عبور از شبکيه منعکس می‌کند و به چشم‌ها شانس ديگرى براى گرفتن فوتون‌ها می‌دهد.

5- مارها
بيرون آمدن زبان چنگالى مارها ممکن است به نظر ما چندش‌آور باشد امّا اين وسيله بو کردن محيط در آن‌هاست. مارها از زبانشان براى جمع‌آورى ذرّات معلّق در هوا استفاده می‌کنند. سپس زبانشان را در حفره خاصى که در سقف دهانشان وجود دارد فرو می‌کنند. در آنجا بوها پردازش می‌شوند و به سيگنال‌هاى الکتريکى که به مغز فرستاده می‌شوند ترجمه می‌گردند.
 

4- شب‌پره
براى شب‌پره‌ها واقعاً عبارت «عشق در هواست» مصداق دارد! آن‌ها مى‌توانند سيگنال‌هاى شيميايى عشق به نام «فرومون» را که از جنس مخالف ساطع مى‌شود از فاصله ١٠ کيلومترى تشخيص دهند. برخى مطالعات نشان مى‌دهد که انسان‌ها نيز قادر به تشخيص فرومون‌ها هستند امّا از فاصله بسيار نزديک.

3- موش‌ها  
اغلب موش‌ها داراى ديد ضعيفى هستند امّا اين نقيصه را با سبيلى که بر دماغشان دارند جبران می‌کنند. آن‌ها از اين موهاى بلند همان طور استفاده می‌کنند که افراد نابينا از عصا. با جنباندن موهاى سبيل و تماس آن‌ها با اشياء پيرامونى، موش‌ها تصاوير ذهنى از محيط پيرامونشان را شکل می‌دهند.

2- طبله ماهى
بعضى ماهی‌ها مثل طبله ماهى با استفاده از کيسه هوايشان «می‌شنوند» . کيسه هوا ارتعاشات صوتى را تشخيص می‌دهد و آن‌ها را از طريق استخوان‌هايى که در گوش ميانى قرار دارند به گوش داخلى رله می‌کنند. سلّول‌هاى مويى در گوش داخلى به اين ارتعاشات واکنش نشان می‌دهند و اطلاعات صوتى را به مغز ماهى ارسال می‌کنند.

1- پرندگان مهاجر  
بسيارى از پرندگان و به ويژه پرندگان مهاجر می‌توانند از ميدان مغناطيسى زمين براى باقى ماندن در مسير در خلال يک پرواز طولانى استفاده کنند. دانشمندان هنوز دقيقاً نمی‌دانند که آن‌ها چگونه اين کار را می‌کنند امّا در يکى از مطالعات اخير چنين نتيجه‌گيرى شده است که پرندگان احتمالاً داراى نوعى حس عمومی هستند که به آن‌ها اجازه می‌دهد خطوط مغناطيسى زمين را به صورت الگوهاى رنگى يا نورى «ببينند». در حالى که انسان‌ها فقط بايد از قطب‌نما يا محل قرارگرفتن خورشيد براى مکان‌يابى شمال استفاده کنند.