«درمان! درمانى وجود ندارد. اين ذهن نيمه هشيار ماست که بر حسب فرمان يا انتخاب خود ما، سلامتى يا بيمارى را به وجود می‌آورد. اگر ما نشانه‌هاى عصبانيت، ناخشنودى، غم، شِکوه، نفرت، حسادت، خودخواهى، حرص و از همه بدتر غرور را از خود بروز دهيم، ذهن نيمه هشيار ما نيز تصوير همين فرمان ما را در ما به وجود می‌آورد.
حقيقت اين است که ما نيازى به پزشک نداريم. چيزى که ما بدان نياز داريم تواناسازى خود براى آشتى دادن بين عوامل شکل دهنده ذهن نيمه هشيار ما با خودمان است. چيزى که ما بدان نياز داريم يادگيرى کنترل نفس، احترام‌گذارى، تعادل و آرمش (relaxation) است! و هنگامى که اين نشانه‌ها را به اعصاب سمپاتيک به وجود آورنده ذهن نيمه هشيارمان بفرستيم، دريافت تصاوير يک انسان آرمانی‌تر و ايده‌آل‌تر را آغاز می‌کنيم و رويکردمان به سوى کمال خواهد بود.»

                                                                                                                                  دکتر يونگ