محققان مغز آمريكا اعلام كردند، بيان احساسات از شدت غم و خشم میكاهد.
اين يافته توضيحى است بر اين كه چرا صحبت كردن با يك درمانگر يا حتى با يك كارگر ناشناس ولى دلسوز يك رستوران اغلب احساس بهترى به شخص میدهد.
به گزارش خبرگزارى رويترز از شيكاگو، محققان گفتند صحبت كردن درباره احساسات منفی، بخشى از مغز را كه مسؤول كنترل تكانهها است فعال میكند.
«متيو ليبرمن» يك محقق از «دانشگاه كاليفرنيا» در لوسآنجلس كه مطالعه وى در مجله «علوم روانشناسی» منتشر شده است، گفت ظاهرا اين ناحيه از مغز، در «ترمز گرفتن» احساسات نقش دارد.
وى و همكارانش مغز ۳۰نفر را كه ۱۸زن و ۱۲مرد مابين ۱۸و ۳۶ساله بودند، اسكن كردند.
به اين افراد تصاويرى از صورتهايى نشان داده شد كه احساسات شديدى نشان میدادند.
از اين افراد خواسته شد تا اين احساسات را بر اساس لغاتى مانند غم يا خشم دستهبندى كنند يا از ميان نامهايى كه صرفا زنانه يا مردانه است، مثل «سالى يا هری» يكى را كه براى يك چهره خاص مناسب است، انتخاب كنند.
آنچه محققان دريافتند اين است كه وقتى افراد لغتى مانند خشم را به يك چهره خشمگين نسبت میدادند، واكنش در بخش آميگدالاى مغز (يكى از برجستگیهاى گرد سطح پايين مخچه جانبی) كه ترس، وحشت و ساير احساسات قوى را كنترل میكند، كاهش میيافت.
ليبرمن در يك گفت و گوى تلفنى گفت، به نظر میرسد كه صحبت كردن درباره احساسات موجب كاهش واكنش در مدارهاى اساسى احساسى در مغز میشود كه در اين آزمايش، اين مدار «آميگدالا» است.
در عوض بخشى از مغز كه با بيان احساسات فعال میشود، بخشى از كورتكس مغز است كه تكانهها را مهار میكند.
وى گفت، اين تنها منطقه از كل مغز است كه زمانيكه يك لغت «احساسی» را براى يك تصوير انتخاب میكنيد بيشتر از زمانيكه براى آن يك اسم «معمولی» میگذاريد، فعالتر میشود.
وى افزود، مطالعات قبلى نشان داده است كه همين منطقه از مغز در كنترل حركات بدن نقش دارد.
وى گفت، اگر رانندگى میكنيد و میبينيد كه چراغ راهنمايى زرد است، بايد براى آن كه پا را روى پدال ترمز بگذاريد، جلوى يك واكنش خود را بگيريد.
همين منطقه از مغز كمك میكند تا جلوى واكنشهاى احساسى نيز گرفته شود.
اين نتايج میتواند ديدگاه سنتى را درباره علت تاثير مثبت بيان احساسات دگرگون كند.
وى گفت «بهنظر من همه ما باور داريم كه با صحبت كردن درباره احساساتمان به شناختهاى جديد عميقترى دست میيابيم و اين درك است است كه ما را دگرگون میكند.