عمومی - جالب است كه در خبرهاى چند روز گذشته، يك خبر جالب ديگر هم درباره افسردگى وجود داشت.
بسياری از ما، رسيدگی نكردن به وضع بچه و بی‌توجهی به او را از سوی پدر، چندان مهم نمی‌دانيم و گمان می‌كنيم كه تاثير زيادی بر سلامت و رشد او نمی‌گذارد، در حالی كه نتيجه تحقيقات گوناگون، خلاف اين را نشان می‌دهد.
يكی از تازه‌ترين اين مطالعات كه نتايج آن چند روز قبل منتشر شد، مطالعه‌ای است كه نشان می‌دهد افسردگی پدران باعث می‌شود رشد كلامی كودكان عقب بيفتد. به گزارش بی‌بی‌سی، مطالعه انجام شده توسط محققان دانشگاه ويرجينيا اين نتايج را به همراه داشته است.
در اين مطالعه مشخص شده وقتی پدران افسرده هستند، كودكان ٢ ساله آنها، به اندازه ٥/١ كلمه كمتر از بقيه هم‌سن‌وسال‌هايشان، كلمه بلدند. اين در حالی است كه متوسط تعداد كلماتی كه كودكان مورد مطالعه به كار می‌بردند، تنها ٢٠ كلمه بود.
توجيه اين محققان اين است كه پدران افسرده، كمتر برای حرف زدن و قصه گفتن برای بچه‌هايشان وقت می‌گذارند و اين موضوع سبب عقب‌ماندگی رشد كلامی آنها نسبت به بقيه می‌شود. نكته جالب اينكه در اين مطالعه، افسردگی مادران نقشی در رشد كلامی كودكان نداشت.
نتايج اين مطالعه در آخرين شماره نشريه نيوساينتيست منتشر شده است و به‌نظر می‌رسد اولين و آخرين مطالعه‌ای نباشد كه تاثير پدران را در رشد فرزندانشان نشان می‌دهد.
به‌عنوان مثال چندی پيش يافته‌های مطالعه‌ای منتشر شد كه نشان می‌داد پدران كم‌سن‌وسال، احتمال بيشتری دارد كه صاحب نوزادانی با وزن كم موقع تولد شوند، شاخصی كه می‌تواند تا حدود زيادی نشان‌دهنده سلامت و رشد ناكافی دوران جنينی باشد.
براساس اين مطالعه كه در دانشگاه اوتاوا انجام شده، مشخص شده كه اگر پدری ٢٠ سال و كمتر داشته باشد، احتمال تولد نوزاد با وزن كم ١٣ درصد، نوزاد با قد كوتاه ١٧درصد و تولد نوزاد پيش از موعد ١٥درصد افزايش خواهد يافت. همچنين در اين مطالعه مشخص شده است كه پدران با سن و سال كم، ٤١ درصد بيشتر از سايرين احتمال دارد كه نوزادشان را در همان ماه اول زندگی‌اش از دست بدهند.
اين مطالعه كه در نشريه «باروری انسانی» منتشر شده، تاكيد دارد كه مردان كم‌تجربه، كمتر می‌توانند همسرشان را از لحاظ عاطفی حمايت كنند و شايد همين امر، دليلی باشد بر رشد كمتر فرزندشان و عقب ماندن او از نظر شاخص‌های رشد و سلامت. مطالعه ديگر، در مورد تاثير رفتار پدران بر عادات غذايی بچه‌هاست.
در اين مطالعه، نقش سبك‌های پدر و مادر در تربيت فرزندانشان، با نسبت وزن به قد آنها، يا همان نمايه توده بدنی(BMI)، مقايسه شده است. نتيجه كلی آن به اين ترتيب بوده است كه پدرانی كه در مورد تربيت فرزندانشان آسان‌گيرتر يا بی‌قيدترند، فرزندانی دارند كه به نسبت قدشان چاق‌ترند، يعنی ناسالم‌ترند.
جالب اينكه سبك رفتار مادران، بسيار كمتر از پدران در چاقی و اضافه‌وزن كودكان مؤثر بود. اين نتايج، بخشی از مطالعه جامعی است كه در بيمارستان رويال در ويكتوريای استراليا انجام شده بود.
تمامی اين مطالعات تاكيد دارند كه با وجود نقش مهم مادران در رشد، سلامت و تربيت مناسب كودك، نبايد از اهميت تاثير پدران بر اين نكات غافل شد. موضوع وقتی جدی‌تر می‌شود كه توجه كنيم گاهی اوقات فرزندان از پدرشان حرف‌شنوی و الگوپذيری بيشتری دارند و گاه يك اشاره يا دستور پدر، می‌تواند تاثيری معادل ساعت‌ها حرص خوردن مادران را داشته باشد!
