نوجوانان همانند ساير گروه‌هاى سنى در مقابل انواع ناراحتی‌هاى روحى و اختلال‌هاى رفتارى آسيب‌پذيرند و غالبا ٧نوع اختلال در بين نوجوانان شيوع بيشترى دارد:
افسردگى، خودكشى، اسكيزوفرنى، بی‌اشتهايى روانى، پرخورى روانى، اعتياد و بزهكارى.
تا چند سال پيش تصور كلى در بين متخصصان بالينى اين بود كه كودكان و نوجوانان به ندرت به افسردگى مبتلا می‌شوند، اما پژوهش‌هاى جديد نشان می‌دهند كه درصد قابل ملاحظه‌اى از نوجوانان به افسردگی‌هايى از نوع خفيف و يا شديد مبتلا هستند.
افسردگى رايج‌ترين مشكل روانى نوجوانان است كه نزديك به ٢٠ الى ٣٥ درصد از نوجوانان به افسردگى خفيف،١٢ الى ١٥ درصد به افسردگى متوسط و نهايتا ٥ درصد به افسردگى عميق مبتلا هستند. افسردگى نوجوانان به عوامل مختلفى مربوط می‌شود:
١ -وراثت: افسردگى تا اندازه‌اى جنبه ارثى دارد به طورى كه در بين اعضاى يك خانواده شايع است.
٢ -شكست: قطع يك رابطه يا شكست در يك واقعه مهم می‌تواند باعث افسردگى شود.
٣ -استرس: افسردگى در بين نوجوانانى كه به دليل فقر مالى، استرس روزمره و مداومى را تجربه می‌كنند بيشتر است.
٤ -جنسيت: نرخ افسردگى دختران ٢برابر بيشتر از پسران است.
٥ -افكار بيهوده: رسيدن به درماندگى اكتسابى، يعنى اين باور كه سختكوشى نمی‌تواند به بهبود اوضاع يا شرايط منفى زندگى منجر شود.
