1) رابطه ای كه در آن بیش از آنچه به شما عشق می ورزند، عشق می ورزید.

در یك رابطه، هنگامی كه فقط یكی از طرفین در اكثر اوقات از لحاظ روحی تعقیب كننده و دیگری تعقیب شونده می‌باشند، سالم نبوده و از تعادل خارج شده و محكوم به شكست خواهد بود.

2) رابطه ای كه در آن بیش از آنچه كه شما عشق می ورزید، به شما عشق می ورزند.

در چنین رابطه ای كه قلبتان را بطور كامل در طبق اخلاص نگذاشته اید، هیچگاه احساس رضایت نخواهید داشت.

3) رابطه ای كه در آن شیفته توانایی های بالقوه نامزد/همسر خود می باشید.

داشتن یك رابطه سالم با همسرتان به معنی عشق ورزیدن به او به خاطر كسی كه هست، می باشد. نه عشق ورزیدن به او علی رغم كسی كه هست و یا به امید كسی که خواهد بود.

4) رابطه ای كه درآن ماموریت نجات همسرتان را به عهده دارید.

معتادین به نجات دیگران نه از آن رو كه با همسرشان تفاهم دارند، بلكه به این دلیل كه احساس می كنند مجبورند به او كمك كنند، به روابط وارد می شوند. كسانی كه ماموریت نجات دیگران را به عهده دارند، غالبا حس ترحم را با عشق اشتباه می گیرند.

5) رابطه ای كه در آن به نامزد /همسرتان به عنوان یك الگو و آموزگار چشم دوخته اید.

وقتی عاشق كسی می شوید كه الگوی شماست، مشكل است رابطه ای طبیعی داشته باشید. ممكن است رفتار یا گفته هایتان به گونه ای باشد كه گویی برابرید، اما در ذهنتان برای او مرتبه و مقام افزوده ای قائل باشید كه این نیز به نوبه خود هر گونه احساس اختیار و قدرت را از شما سلب خواهد كرد.

6) رابطه ای كه در آن به دلائل بیرونی شیفته نامزد/همسر خود شده اید.

هرگاه شیفته یك ویژگی شخصیتی در ابعاد و صورتهای مختلف كسی شدید، از خود بپرسید: اگر این فرد این ویژگی را نداشت آیا همچنان برایم جذاب بود و می خواستم با او ازدواج كنم؟

7) رابطه ای كه در آن شما و نامزد / همسرتان از تفاهم جزئی برخوردارید.

این نوع رابطه می تواند بسیار فریبنده باشد، مخصوصا هنگامی كه همان یك زمینه ای كه در آن تفاهم برخوردار هستید، برای شما اهمیت زیادی داشته باشد و به راحتی آن را با پیوندی عاشقانه و قوی اشتباه بگیرید.

8) رابطه ای كه در آن نامزد/همسر را از روی سركشی و عصیان انتخاب می كنید.

گاهی افراد كسانی را برای ازدواج انتخاب می كنند كه خصوصیات شخصیتی آنها در تضاد كامل با آنچه كه مورد نظر والدینشان می باشد است، در این صورت این امكان وجود دارد كه از رابطه خود به عنوان روشی به منظور سرپیچی و عصیان در مقابل والدین خود استفاده می كنید، نه از آنرو كه فرد مناسب را یافته اید.

9) رابطه ای كه در آن نامزد/همسر را به عنوان عكس العملی در قبال نامزد/همسر قبلی خود انتخاب كرده اید.

در این رابطه، شما فردی را انتخاب می كنید كه در او فقط به دنبال آن دسته از ویژگیهایی هستید كه رابطه قبلیتان فاقد آنها بوده است.

10) رابطه ای كه در آن نامزد/همسرتان از نظر روحی و عاطفی در دسترس شما نیست.

این نوع از رابطه روابطی را در بر می گیرد كه نامزد /همسر از نظر عاطفی و روانی با كسی دیگر درگیر است و بطور كامل نتوانسته است درگیری عاطفی خود را با شخص سوم حل كند.

1) تعهد به رشد شخصی

نامزد/ همسرتان متعهد می شود كه تا سر حد ممكن برای اینكه همسر بهتری باشد، بیاموزد. و مایل است كه به صورتها و اشكال مختلف كمك و راهنمایی دریافت كند.

نامزد /همسرتان از نقاط كور و برنامه ریزی احساسی دوران كودكی خود، آگاه و مطلع بوده و به این موضوع كه چگونه كوله باری از احساسات را با خود به رابطه آورده است، واقف است، زیرا درگیر شدن با كسی كه به نقاط ضعف و مشكلات خود بی اعتنا ست، خطرناك است.

نامزد/همسرتان در جهت رشد شخصی خود، اهدافی دارد و شما نیز با گذشت زمان شاهد تغییرات بخصوص و مثبتی در او هستید.

2) باز بودن روحی و احساسی

چنانچه نامزد/ همسرتان نتواند احساسات خود را بصورت كلامی بیان كند و آنها را با شما در میان بگذارد، آمادگی یك رابطه صمیمی را ندارد.

3) صداقت

• نامزد/ همسرتان باید با خود صادق باشد.
• نامزد/ همسرتان باید با دیگران صادق باشد.
• نامزد/ همسرتان باید با شما صادق باشد.
• هنگامی كه همسرتان به طور دائم و همیشگی با شما صادق است، طبیعتا به او اعتماد خواهید كرد.

4) پختگی و مسئولیت پذیری

وقتی نامزد/ همسری غیر مسئول پیدا می كنید، در واقع بچه ای را برای خود یافته اید كه فقط بدن و اندامی بزرگسالانه دارد. چنین نامزد/همسری ممكن است دوست داشتنی باشد، حتی ممكن است شنونده و غمخوار خوبی نیز باشد، اما یقیناً آمادگی رابطه ای بزرگسالانه و تمام عیار ندارد.

5) ‌اعتماد به نفس بالا

• كسی كه اعتماد به نفسش پائین است به منظور رسیدن به احساس خوب عشق می ورزد، در حالی كه یك شخص با اعتماد به نفس بالا چون احساس خوبی دارد عشق می ورزد.
• هر چه خودتان را بیشتر دوست بدارید، كمتر می توانید از لحاظ جسمانی و عاطفی به خودتان آسیب برسانید.
• هرچه خود را بیشتر دوست داشته باشید، كمتر اجازه خواهید داد باشما بدرفتاری شود.
• نامزد/همسرتان باید اعتماد به نفس خود را با عمل كردن اثبات كند.

6) نگرش مثبت نسبت به زندگی

• نامزد /همسرتان همیشه برای پیدا كردن راه حل، تمركز می كند.
• نامزد/همسرتان موانع را به فرصتها و سختی ها را به درسهایی سازنده بدل می كند.
• نامزد /همسرتان به توانائیهای خود در بهبود اوضاع و شرایط اعتماد دارد.
• نامزد/همسرتان خوش بین است و باور دارد كه اوضاع را همیشه می توان بهتر كرد.
• نامزد/همسرتان بواسطه آگاهی و بینش، می تواند درشخصیت خود تغییرات مثبت بوجود آورد.

ابراز هیجانات مثبت موجب می شود تا افراد بیشتر احساس رضایت و خرسند بودن، سرزندگی، هم حسی و صمیمیت و گرمی بین فردی را تجربه كنند و كمتر در برابر عواطف منفی آسیب پذیر باشند.

پژوهشی در مورد مسائل زناشویی نشان می دهد، دخترانی كه هیجانات مثبت بیشتری را ابراز می كنند احتمال بیشتری دارد كه در سن پائین ازدواج كنند و احتمال كمتری دارد كه در زندگی میانسالی خود تنها بمانند. افرادی كه هیجانات مثبت بیشتری را ابزار می كنند از رضایتمندی زناشویی بیشتری برخوردار هستند، تنش های كمتری را تجربه كرده و كمتر به سمت طلاق پیش می روند زیرا این گونه افراد با تعارضات موجود در روابطشان بطور موثری مواجه می شوند.

فردریكسون خاطر نشان می كند كه هیجانات مثبت از طریق پرورش تفكر خلاق، ایجاد آمادگی برای سود بردن از فرصتهای موجود، تقویت پیوندهای اجتماعی و خنثی كردن هیجانات منفی، بنیانهای شخصیت فرد را پایه ریزی می‌کند.

ابراز هیجانات مثبت موجب بروز ویژگیهای شخصیتی مانند قدرت پذیرش بالا و احساس كارایی می شود كه می تواند نشانگر وجود مهارتهای شناختی و بین فردی مطلوب باشد.

افرادی كه بیشتر به ابراز هیجانات مثبت خود می پردازند، از نظر شخصیتی سازمان یافته و از نظر ذهنی متمركزتر هستند. این افراد محور زندگی خود را بر پیشرفت قرار داده اند و در مقابل تكرار و تداوم تجارب منفی عاطفی كمتر آسیب پذیر هستند. از جرات ورزی بیشتری برخوردارند و برونگراترند.

ابراز هیجانات مثبت از طریق چهره، ساختار تعاملات اجتماعی را از طریق انتقال اطلاعات به دیگران در مورد احساسات، اهداف اجتماعی و همچنین برانگیختن پاسخهای هیجانی در دیگران، شكل می دهد. معمولا دیگران از تعامل با افرادی كه به ابراز هیجانات مثبت می پردازند، لذت می برند و به طور فعالی در جستجوی چنین تعاملاتی هستند.

براساس یك مطالعه جدید داشتن یك ارتباط خوب، یك همسر قابل اعتماد و تفاهم در یك ازدواج می‌تواند موجب ارتقاء سلامت جسمانی فرد شود. این مطالعه كه به بررسی نقش كیفیت زندگی زناشویی در سلامت جسمانی می پردازد نشان داده است كه در صورت افزایش تبادلات منفی نسبت به تبادلات مثبت به سلامت جسمانی همسران صدمه وارد می شود، و این صدمه برای اشخاصی كه به مدت طولانی ازدواج كرده اند و بیش از 50 سال سن دارند، جدی تر است. دكتر جامیلابوكوالا از كالج لافایت در پژوهش خود پنج بعد مربوط به كیفیت زندگی زناشویی را در مورد افرادی كه برای بار اول ازدواج كرده بودند مورد بررسی قرار داد. این 5 بعد عبارت بودند از: عدم توافق، رفتارهای مثبت همسر، رفتارهای منفی همسر، كیفیت كلی روابط و ارتباطات زناشویی. او در كنار این 5 بعد به بررسی چهار عامل مربوط به سلامت جسمانی پرداخت كه این چهار عامل عبارت بودند از: نشانه های جسمانی، مشكلات مزمن جسمی، ناتوانی جسمانی و سلامتی ادراك شده.

بوك والا در پژوهش خود عواملی مانند موقعیت اجتماعی، اقتصادی، تعلیم و تربیت، زمینه خانوادگی و نشانه هایی را كه ناشی از افسردگی می باشد، به عنوان عواملی كه مشكلات مربوط به سلامتی افراد را تحت تاثیر قرار می دهد كنترل و مستثنی كرد و به نتایج ذیل دست یافت:
بروز مستمر رفتارهای منفی با تحت تاثیر قراردادن سلامت جسمانی افراد موجب تحت الشعاع قرار گرفتن رفتارهایی می شوند كه حتی مثبت هستند. برخی از این رفتارهای منفی كه مهم ترین آنها عبارتند از: تقاضاها و انتظارات افراطی، بحث و جدل و انتقاد دائمی و مستمر، غیرقابل اعتماد شدن و تحریك مداوم همسر خود، رابطه بسیار نزدیكی با ضعف روز افزون در سلامت جسمانی همسران دارند. بروز همیشگی و مستمر رفتارهای منفی همسران تاثیرات طولانی مدت و فزاینده ای را بر روی سلامت جسمانی افراد همانند سایر عوامل استرس زای روانشناختی می گذارد.

الگوهای رفتاری منفی بین همسران از طریق مداخلات مناسب قابل تغییر و اصلاح است. این مداخلات مناسب از طریق زناشویی درمانی امكان پذیر است كه برای كاهش یا حذف تبادلات انتقادگونه و یا تقاضا ها و انتظارات افراطی طراحی شده است و از افزایش و گسترش هیجانات منفی بین همسران جلوگیری می كند. اگر زناشویی درمانی استرسها و آشفتگی های زناشویی را كاهش دهد، آن گاه امكان حمایت زوج ها در مقابل مشكلات ناشی از رفتارهای منفی بر روی سلامت جسمانی وجود دارد.