تعریف
طبق تعریفی که از سوی مرکز ملی سلامت روان (NIMH) آمریکا به عمل آمده، اختلال شخصیت مرزی عبارت است از:
«یک بیماری جدّی روانی که مشخصه‌اش ناپایداری و بی‌ثباتی نافذ خلق و خو، روابط میان فردی، تجسّم نفس و رفتار است. این ناپایداری غالباً در زندگی خانوادگی و کاری، برنامه‌ریزی‌های بلند مدّت و احساس شخص نسبت به هویّت خود، اختلال جدّی به وجود می‌آورد.»
عوارض و نشانه‌ها
فردی که دچار اختلال شخصیت مرزی باشد:
- دارای الگوی نافذ روابط فردی ناپایدار است و از نظر خلق و خو و تجسّم نفس دچار مشکل می‌باشد. پیروی از این امیال آنی در این گونه افراد بسیار شایع است.
- دارای تغییرات بارز از خلق و خوی معمول به طرف افسردگی، اضطراب و تحریک‌پذیری است که معمولاً چند ساعت و ندرتاً چند روز دوام می‌یابد.
- معمولاً خشم خود را کنترل نمی‌کند و بیرون می‌ریزد و ممکن است به رفتارهای خود تخریبی از قبیل سوء مصرف دارو، اختلالات تغذیه‌ای و یا تهدید به خودکشی و رفتارهای انتحاری روی آورد. این گونه رفتارها معمولاً با نیت گول‌زدن دیگران صورت می‌گیرد.
- معمولاً دارای اختلال هویت بارز و مستمر است که به روابط بسیار احساساتی و پرشور با دیگران می‌انجامد. این تعاملات عموماً سرشار از تناقض است و فردی که دارای اختلال شخصیت مرزی است بین دو قطب ایده‌آل سازی- بی‌ارزش‌نمایی دیگران در نوسان است.
- هنگامی که دیگران انتظارات غیرواقعی او را برآورده نمی‌سازند، خشمگین می‌شود و احساس ناکامی می‌کند.
درمان
- روان درمانی در بسیاری از بیماران موثر است. به ویژه روش‌های درمانی که از رویکردهای شناختی-رفتاری استفاده می‌کنند. هدف درمانگر، کمک به بیمار در یادگیری این مسأله است که نسبت به دیدگاه‌های دیگران آگاهی بیشتری داشته باشد.
- داروهای روان‌پزشکی نظیر داروهای ضدافسردگی غالباً موثرند، هم به تنهایی و هم در ترکیب با روان‌درمانی. در مواردی که بیمار با الگوهای فکری تحریف شده روبرو باشد، معمولاً از داروهای ضدجنون استفاده می‌شود.
ترجمه: کلینیک الکترونیکی روان‌یار
منبع
"Borderline Personality Disorder", Kendra Van Wagner,
http://psychology.about.com
مقالات مرتبط
* اختلال شخصیت
* روان‌شناسی شخصیت
|
