1- روانشناسی ورزش چیست؟
روانشناسی ورزش، محدودهای از موضوعات شامل «انگیزه پایداری و موفقیت، ملاحظات روانشناختی در صدمات ورزشی و توانبخشی، روشهای مشاوره با ورزشکاران، ارزیابی استعدادها، پیگیری تمرینات، خودباوری برای موفقیت، مهارت ورزشی، ورزش جوانان و روشهای بالا بردن کارایی و خود تنظیمی» را در بر میگیرد.
هر چند غالبا برداشت عمومی چنین است که روانشناسی ورزش تنها مربوط به ورزشکاران حرفهای است اما این حوزه تخصصی دربرگیرنده محدوده وسیعی از موضوعات علمی، کلینیکی و کاربردی مربوط به ورزش و تمرینات است. دو زمینه اصلی در روانشناسی ورزش وجود دارد: یکی کاربرد روانشناسی در بالا بردن انگیزه و کارآیی و دیگری تاثیر ورزش در بهبود سلامت روانی و عمومی.
2 – روانشناس ورزش چه کاری انجام میدهد؟
روانشناس ورزش، روانشناسی است که در حوزههای زیر تخصص دارد:
- بهبود کارآیی از طریق بهکارگیری مهارتهای روانشناسی
- موضوعات مربوط به سلامت روانی ورزشکاران
- همکاری با سازمانها و نهادهای متولی ورزش
- عوامل رشدی و اجتماعی مؤثر بر مشارکت ورزشی
با وجودی که روانشناسی ورزش یکی از رشتههای روانشناسی محسوب میگردد اما معمولا دورههای آموزشی آن در دانشکدههای تربیتبدنی و ورزش ارائه میشود نه در دانشکدههای روانشناسی. البته در اکثر دانشکدههای روانشناسی، درسی با عنوان روانشناسی ورزش ارائه میشود.
3 – این حرفه برای چه کسانی مناسب است؟
هر فرد تنها بر اساس تناسب با نیازها، علائق، استعداد و اهدافش میتواند در مورد یک حرفه تصمیم بگیرد. اگر کسی به ورزش یا تمرینات ورزشی علاقهمند نباشد احتمالا این حرفه مناسب او نیست. اما اگر فردی از کمک به دیگران برای رسیدن به حداکثر توانائیشان، حل مسائل پیچیده و کار کردن در قالب یک تیم لذت میبرد احتمالا روانشناسی ورزش میتواند شغل مناسبی برای او باشد.
4 – مزایا و معایب این حرفه
روانشناسی ورزش نیز مثل تمامی حرفهها دارای مزایا و معایب خاص خود است. از جمله مزایای آن میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
- کار به صورت مشارکتی و تیمی
- فرصتهای تخصصی گسترده و متنوع (مثل آموزش، ورزش جوانان، آموزش ورزشکاران حرفهای)
بهعنوان معایب این حرفه میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
منبع
مقالات مرتبط
*
روانشناسی و رشتههای آن *
شاخههای روانشناسی
* مقابله با اضطراب ورزشی |