فراموشی، پدیده‌ای است که تقریباً هر روز برای همه اتفاق می‌افتد. این پدیده آنقدر شایع است که ما معمولاً به روش‌های مختلفی برای یادآوری اطلاعات مهم اتکاء می‌کنیم. روش‌هایی مانند استفاده از دفترچه  یادداشت فعالیت‌های روزانه، استفاده از ابزارهای الکترونیکی تنظیم برنامه، و یا حتی گره زدن نخ به دور انگشت!
هنگامی‌ که سراسیمه به دنبال دسته کلید خود می‌گردید ممکن است این طور به نظر برسد که اطلاعات در مورد این که آن را کجا گذاشته‌اید به طور کلّی از حافظه‌تان رفته است. امّا فراموشی عموماً بدین معنی نیست که اطلاعات واقعاً از حافظه  بلند مدّت شما پاک شده است. فراموشی معمولاً به معنی ناکامی‌ در بازیابی حافظه است. در حالی که اطلاعات در یک جایی در حافظه  بلند مدّت شما قرار دارد، شما نمی‌توانید آن را بازیابی کنید و به یاد آورید.

منحنی فراموشی ابینگهاوس
هرمان ابینگهاوس، روان‌شناس، یکی از نخستین کسانی بود که به‌طور علمی‌ به مطالعه  فراموشی پرداخت. او در آزمایش‌هایی که بر روی خود انجام داد،حافظه‌اش را با استفاده ازهجاهای بیمعنی سه حرفی مورد آزمایش قرار داد. او از کلمات شناخته شده  قبلی که در حافظه‌اش قرار داشت برای تداعی با این هجاهای جدید استفاده کرد.
ابینگهاوس به منظور آزمایش حافظه‌اش در مورد این اطلاعات جدید، حافظه‌اش را در دوره‌های زمانی مختلف، از 20 دقیقه تا 31 روز، مورد آزمایش قرار داد. او سپس در سال 1885 یافته‌هایش را در کتاب حافظه: نوشته‌ای در روان‌شناسی تجربی منتشر ساخت.
نتایج آزمایش او که در یک منحنی به نام منحنی فراموشی ابینگهاوس رسم شده، رابطه  بین فراموشی و زمان را نشان می‌دهد.

در ابتدا، اطلاعات غالباً پس از یادگیری، به سرعت فراموش می‌شوند. عواملی نظیر چگونگی یادگیری اطلاعات و تناوب به کارگیری آن، در سرعت به فراموشی سپردن آن نقش دارد.
منحنی فراموشی همچنین نشان داد که فراموش کردن اطلاعات آنقدر ادامه نمی‌یابد تا کلّ اطلاعات از حافظه پاک شود بلکه در یک نقطه  خاص متوقف می‌گردد. به عبارت دیگر، مطالعه  ابینگهاوس نشان داد که اطلاعات ذخیره شده در حافظه  بلند مدّت به نحو شگفت‌آوری پایدارند.

ترجمه: کلینیک الکترونیکی  روا‌ن‌یار

منبع

"Forgetting-When Memory Fails", Kendra Van Wagner,
http://psychology.about.com

مقالات مرتبط

* چرا فراموش می‌کنیم؟
* بازیابی حافظه